zoom

Wat fluistert het engelenvogeltje in Anna's oor ?


Tjiep piep tjiep tjieper-de-tjiep tjiep piep alleluja !
Tjiep piep tjiep tjieper-de-tjiep piep in de gloria !

Meer hoeft het bolletje dons niet te zeggen :
de klanken doen hun werk vanzelf
de stille krachten vullen, rollen, stromen

Geest waait soeverein

De metafysiek der vogels

U weet toch dat engelen zich als vogels voordoen ?

Kende Salomo niet de tale der vogels ?

En Salomo was de erfgenaam van David en hij zei : 
O mensen, God heeft mij de taal van de vogels geleerd
en Hij heeft mij alles gegeven

"Maar meneer ! Da's toch niet mogelijk, vogelpraat te vatten ?"

"U moet het ook niet woordelijk zien :
het betekent dat, eenmaal neergestreken in uw middelpunt
u bijgevolg verbinding met de hogere staten van zijn verkrijgt
De Universele axis immers gaat door ieder teruggevonden centrum
Zo krijgt u ongehinderde toegang tot de engelen
"engelen" in de zin van hogere staten van zijn
die in ons potentieel aanwezig zijn (want er bestaat niets "buitens")
en die geactiveerd wensen te worden, aangemoedigd, aangewakkerd, mis à l'épreuve
Kijk, dan ontstaat er onbeperkt begrip, engelen-intuïtie, begrijpt u ?"

"Nee, snap er geen snars van meneer, u spreekt duistere taal voor me"

"Tja, zolang deze woorden geen echo geven in helaas al té verprotestantiseerde hoofden
kan ik mij heel goed voorstellen dat dit voor u onbegrijpelijk blijft
No problemo ! Ieder zijn tijd, ieder zijn geit !"

"Verprotestantiseerde hoofd? Wat is dat nou beste meneer ?!"

"Dat is de manie van de modernen om alles letterlijk op te vatten
meten maten delen tellen berekenen : van voorzienigheid ontdoen
terwijl toch wonder, licht en geluk de schepping uitmaken
U werd geschapen om uw blik omhoog te werpen
u te ontlasten van doodbrakende reflexen
op te rijzen naar azuur
er te dollen met hirondellen
met maan en zon te tuimelen
met sterren te stoeien mevrouw

Ècht niet om te blijven steken in koeienvloer-tabellen, kansberekeningen, computermodellen
uitvaartpolissen, verzekeringscontracten, assurantie's, platte zwaartekracht dat
Deksels ! wordt engel ! Blijf geen mol !
Zing, maak een danspasje, spring over de heuvel, luister naar de leeuwerik
volg de vlinder, schep een ode ! Maak een sonnet ! Huil, bid, lach, vast, schrans
ontrukt u ! wordt onsterfelijk, wees lichtekracht !"

"Ja meneer, okay meneer... mooi allemaal maar nu moet ik door naar de Aldi"

d'après Boncompain

Eva van der Linge

Eva tijdens een pic-nic aan de oever van de Linge bij Acquoy
wordt door twaalf zonnen tegelijk beschenen
edelzonnen, gemaakt van

diamant, lazuur, robijn
smaragd, sardonyx, sardius, topaas 
beril, chrysoliet, chrysopraas, saffier en ametist

De twaalf stenen samen
geven een levenopwekkend licht
dat van binnen uit schijnt
niet meer van buitenaf komt

Eva, appeltje in de linkerhand
is licht en materie tegelijk
en alles wat er is
komt uit haar innerste

Doodverdelgend licht
dat, vanuit één punt, de schepping hernieuwt
Licht dat alles verovert
in vuur van eeuwig leven zet

zoom

Een gedicht ontstaat uit alles, uit niks

kan jarenlang onder de oppervlakte blijven broeien

totdat de woorden dan ineens naar buiten willen vloeien

in een ruk, onweerstaanbaar, in één riks

vanmiddag was Händel op de radio

en zon scheen schuin over mijn gezicht

zette de salon in feestlicht

kreeg toch verdraaid tranen van dat concerto !

toen ging de telefoon, 't was m'n tweelingzus uit Nederland

of de sigaartjes wel goed waren aangekomen

daarna naar een vriend gegaan, pastis meegenomen

ook een Ollander in Marseille, gezegend vriend en vijand

en nu, 's avonds, noteer ik deze verzen in de stilte

luister scherp naar de woorden tussen mijn oren

die zich in volle vaart een weg door brein boren

van warmere klanken, hartig, de zoete en de zilte

wij mensen bijvoorbeeld beseffen veel te weinig

dat de vogels ons zien, ons observeren

tot ons spreken en ons iets willen leren

bijvoorbeeld : zie, we zijn nimmer en nooit chagerijnig

dat is voor minder levenden, voor de lomperd

rancuneuzen, gefrustreerden, zelfhaters en halfdoden

wij vogels wij schaterlachen en drinken met de goden

uit de beker wiens water ooit smoort noch dompert

de letters ook houden hun oog op ons gericht

onthouden alles, feilloos registreren

hoe wij ons gegeven leven regisseren

wat wij per dag maken van onze hoogste plicht

alle woorden door ons gezegd volgen ons

schaduw van ons intiemste bestaan

onze geur die niet meer zal vergaan

der klop van 't hart de specifieke bons

het al spant samen ons steeds maar voort te stuwen

niets in de schepping wil naar beneden drukken

een mens is vrij al de vruchten ervan te plukken

de machten willen ons slechts naar boven duwen

we zijn onze eigen rem, onze eigen smalle grens

kleinhartigheid, angstvalligheid, slavernij

of ruimhartigheid, dapperheid, open, vrij

geboren voor Eden, vrolijk, och God, een echte mens !

zoom

Een man biedt een vaas aan aan een vrouw

hij houdt de wereldas vast in zijn handen

en zij, zij wil in zijn armen belanden

één slokje uit de vaas en ze valt flauw

bedeesd zendt zij hem een groetje

hij staat voor het vertikale

zij voor het horizontale

ondeugend knipoogt haar voetje

wat zit er in die kom ?

ambrozijn, manna

geur van kruid, van blom

't parfum, wijn uit Kana

hoe komt hij te voorschijn ? al trillend

uit de geest der tienduizend dingen

voor hem toch maakt zij het al, rillend

van verlangens die in haar zingen

licht stoomt uit de pot

de man, Adam ? tokkelt op de wereldspil

een wijsje zoet en zot

van liefdeslust en onweerstaanbare wil

samen brengen zij de wereld voort

de vogeltjes, de visjes en de wolken

de sterren die daarboven kolken

tot aan voorbij de treden van Eden's poort

eertijds, vandaag, morgen

zal het niet anders zijn

een geheim zonder pijn

van zijn zonder zorgen

zoom

Er is wit, er is zwart, geel, rood, blauw
nog meer groen en schaterlachend bruin
in de wereld van de wondertuin
gemaakt, schitterend, door man en vrouw

Gedicht aan mij zelf geschreven

Heb m'n bureaublad eens grondig gereinigd

van zweet, verf, inkt en talloze verkeerde

klanken ontdaan, ellebogen gepijnigd

totdat 't weer glom zoals ik 't begeerde

d'r kwam zwarte smurrie van af, inspanning

van wie weet hoeveel ijverige dagen

droesem, residu van mijn edeeniese verbanning

afval van mijn heftig timmeren en driftig zagen

as, teer, snot, hoest, traan, smeer, spuug, speeksel, lijm, koffiekransen

gemorste woorden, zuchtig streven, vergeefse uithalen

vruchteloze gedachten, niesspatjes, gemiste kansen

- bah, d'r bestaan nu eenmaal geen bergen zonder dalen