Tegengif 23

zoom !

- Vertel me eens, je gebruikt het woord "voorzienigheid" regelmatig, maar zou je er een voorbeeld van willen geven, my darling man ?

- ...Dat ik jou mocht ontmoeten spreekt toch voor zichzelf poesje !

- Je doet me blozen, gekkerd ! Geef nou eens een gewoon voorbeeld...

- Pfft, gauw gevonden. Elk Tegengif wordt om je een concreet voorbeeld te noemen afgesloten met een citaat uit Paradis van Sollers. Bij de keuze kies ik niet : ik sla het boekje lukraak open en schrijf de woorden over die me onder de ogen komen. Pas daarna constateer ik tevreden de overeenkomst tussen de twee teksten, de ene bevestigend de andere en de andere validerend de ene. Kortom we baden in een voortdurendheid van voorzienigheid, alleen helaas al te vaak zijn m'n ogen te blind, oren te doof, hersens te mistig to feel the beat of Eden.

- Euh... Heb je niet een ander voorbeeld, my dear ?

- Plenty. Kijk, je stapt bijvoorbeeld in je auto, je moet in het centrum van de stad zijn waar geen plekje is om te parkeren. Je komt aanrijden en er komt precies, magistraal, een plaatsje vrij. Hoerra ! Wat een bof !

Pardon ?

Welke "bof" ?

Al voordat je de auto instapte programmeerde je de situatie, met de koele zekerheid, dankzij de kracht der hemel en der aarde, erin te slagen, want jij weet - jij wel ! - dat deze kracht het beginsel van onze Planeet & Elders uitmaakt - tot in de kleinste triviale details. De superieure krachten of hoe je ze ook wil noemen, Engelen, Tronen, Heerschappijen, Raderen der hemelen, de principiële machten zijn dol op vertrouwensvolle, koene zielen... alleen voor die zielen zijn zij bereid zich echt in te spannen, zoals voor jou, en rustig reken je op hun hulp.

Satisfyed, wonderwoman ?

- Delighted, my mad angel !

lippenbeweging om dank te zeggen

gefluisterde dank

voor het gebed

dat naar hem opstijgt

in het geheim

in de naam van de kracht van de naam

en van de vergiffenis en kwijtschelding

in naam van de ademtocht der wederopstanding

Tegengif 22

Jiri Skorpil, eerste volger van de Edéniese revolutie, in de straten van Rotterdam, Nederland, nov. 2009

Tegengif 21

de masten overdag

- Wat zou jouw allereerste beslissing zijn als jij door het lot gekozen aan het hoofd van Frankrijk kwam te staan, lieverd ?

- Ik zou de schaapherders van het land uitnodigen en hen het idee van een vertikale brug op het zeegat van de Vieux-Port uit de doeken doen.

Zoals bij een conclaaf zou ik persoonlijk de deuren sluiten.

Aan al die mannen en vrouwen zou ik de waarachtigheid van mijn ingeving aantonen, ik zou er de metafysiese grondslag van onthullen en hen, kalm en verheugd, wijzen op de veelvoudige culturele, sociale en economiese doorbraken die de realisatie van deze brug in alle rede met zich mee brengt.

Op korte, midden en lange termijn.

Ik zal er de uren voor nemen die nodig zijn hoe lang ze ook mogen duren en ik zal erin slagen - dat weet ik al vantevoren poezesnoepje - ik zal erin slagen de spirit van mijn woord over te dragen in de geesten der aanwezigen. Wij zullen schaterlachen, wij zullen huilen, onze woorden zullen dansen en beven. Met ons begint het feest. Kom je ook mijn herderinnetje ?

- Maar waarom schaapherders gekkerd ?

- Zij tenminste kennen het veschil nog tussen waar en loos. Deze mensen zijn de enigen nog met 't hoofd in de wolken en beide voeten op de grond. Slechte herders bestaan niet, een onbekwame herder zal zich niet handhaven, de wolf immers die immer op de loer ligt, de wolf zal al heel fluks en kwik de kudde met de herder erbij om het leven gebracht hebben.

Herders verbinden de hemel met de aarde en de aarde met de hemel, over heel het land, dag in dag uit, zonder fraseologie.

De masten zijn ook verbindingsstukken, antennes tussen wat boven is en wat onder is.

Daarom zal de plechtige toestemming van de herders en herderinnen van Frankrijk en Navarre de weldaden, die de brug in zijn onuitputtelijke reservoir kant en klaar voor gebruik heeft liggen, alleen maar vermenigvuldigen. En dat is precies wat ik wens.

Hun akkoord, of beter gezegd hun zegening maakt heel het verschil uit tussen een zoveelste door-de-strot-gedrukt-opgeleukt-ding ...en iets waarachtigs nieuws.

Pas wanneer alle deelnemers het eens zijn doe ik de deuren weer open.

- En wat dan wolfje lief ?

- Is de dynamiek echt op gang gebracht dan bied ik mijn ontslag aan want ik wil en ik kan alleen maar met jou leven, en jij hebt lak aan de wereld, iets waarin je groot gelijk hebt. We zullen naar onze rots terugkeren, de dagen laten voorbij glijden, wij zullen alleen op de wereld met onze kinderen zijn. De dolfijnen zullen ons zeker wel voor een tochtje uitnodigen en op de wieken der meeuwen zullen wij onbekommerd over de wereld gaan. Wat vind je ervan, schatje ?

- Moge de hemel je verhoren mijn prins !

we zijn bij het krieken van de derde dag

met een bizarre klaarte

is het geen flagrante luciditeit

nietwaar in de impasse die maar ronddolt

en indien de mensheid een fictie is

nou dan moet de oplossing zich bevinden

in de meest eigenaardige fictie der ficties

tenminste dat zegt hier

de bekendste en dapperste ontdekkingsreiziger

van deze dramatiese streek

van dit tragiese

en komiese punt

van deze fanatieke galaxie

dat is hetgeen hij hier beweert

alleen hier maar

zijn conclusies deponerend

op de nieuwe brug

opgekomen uit de ingewanden

door de mazen geglipt

om alleen hier

hier alleen zijn communicatie sensatie te doen

inderdaad dames en heren

het heeft totaal geen zin

de hamvraag te ontlopen

de masten 's nachts

Tegengif 20

zoom

Hoe aandoenlijk, de blik die Jozef op zijn bruidje werpt, op dat eigenzinnige meisje uit Nazareth, zo volmaakt zichzelf - hij schouwt haar aan, perpleks, verloren... Haar blauwe ogen, dat goudblonde haar, het ivoor van haar hals, de kersenlipjes, haar perzikhuid, noblesse der handen, het naturel van haar bewegingen en de geheime elegantie van haar allure, alles in haar ontroert hem, verrukt hem, verplettert hem.

Pas nu begint hij de omvang van het mysterie Maria te vatten...

De Engel des Heren heeft hem bevolen naar Egypte te vluchten... de politie zit hen op het spoor... op de hielen... men hoort reeds het brullen van de officieren en het gekletter der lanzen en zwaarden... kadavers van boorlingen liggen bezaaid op de weg... bevel van Herodes.

Doch de drie vrezen niets, ze weten dat zij onder Gods oog gaan, Zijn voorzienigheid leidt hun stappen.

Het ezeltje - zijn naam is Titus - heeft ook best wel zin in avontuur ; kijk hoe de oren toespitsen en de spieren zich spannen. Titus zet zijn hoeven zo lichtjes mogelijk neer om de mama en haar baby geen schokken te bezorgen. De dreumes houdt een appel of een sinaasappel in zijn rechterhand, zeker door een van de drie koningen of door een herder gegeven bij het afscheid in de kribbe van Bethlehem. Met zijn kapsel lijkt het wel een broertje van de Boeddha, schrandere oogopslag, intelligent, een zweempje superieure leepheid in zijn trekken.

Een grote stad op de achtergrond, beschermd door forten en citadellen, wordt door de opgaande zon in brand gezet, de morgenstond verjaagt de nacht.

Een boer verdedigt zijn graanakker tegen de teugelloze soldateska.

Jozef draagt zijn herdersstaf losjes over de schouder. Met het gebogen einde slingert hij feilloos dodelijke stenen naar wilde dieren die de voortgang van zijn weg zouden willen verhinderen, een diaboliese handigheid geërfd van zijn voorvader ex-schaapsherder koning David van Israël.

Hoewel hij al kaal is met grijswitte wenkbrauwen getuigen zijn wangen en vooral zijn lippen van frisse levenslustigheid, lippen om gekust te worden.

Het contact in Egypte is betrouwbaar. Jozef van Nazareth voelt de zegeningen der hemel zijn voeten versnellen en Titus beeldt zich terecht in Pegasus te zijn. De rotsen sluiten zich na hun passage, een afgrond dwingt de troepen rechtsomkeer te maken.

zoom een boer verdedigt zijn graanakker - kadavers van boorlingen op de achtergrond

La Fuite en Egypte

in "Grandes Heures d'Anne de Bretagne"

quasi-original réalisé par Manuel Moleiro

maître-imprimeur à Barcelone