Tegengif 23

zoom !

- Vertel me eens, je gebruikt het woord "voorzienigheid" regelmatig, maar zou je er een voorbeeld van willen geven, my darling man ?

- ...Dat ik jou mocht ontmoeten spreekt toch voor zichzelf poesje !

- Je doet me blozen, gekkerd ! Geef nou eens een gewoon voorbeeld...

- Pfft, gauw gevonden. Elk Tegengif wordt om je een concreet voorbeeld te noemen afgesloten met een citaat uit Paradis van Sollers. Bij de keuze kies ik niet : ik sla het boekje lukraak open en schrijf de woorden over die me onder de ogen komen. Pas daarna constateer ik tevreden de overeenkomst tussen de twee teksten, de ene bevestigend de andere en de andere validerend de ene. Kortom we baden in een voortdurendheid van voorzienigheid, alleen helaas al te vaak zijn m'n ogen te blind, oren te doof, hersens te mistig to feel the beat of Eden.

- Euh... Heb je niet een ander voorbeeld, my dear ?

- Plenty. Kijk, je stapt bijvoorbeeld in je auto, je moet in het centrum van de stad zijn waar geen plekje is om te parkeren. Je komt aanrijden en er komt precies, magistraal, een plaatsje vrij. Hoerra ! Wat een bof !

Pardon ?

Welke "bof" ?

Al voordat je de auto instapte programmeerde je de situatie, met de koele zekerheid, dankzij de kracht der hemel en der aarde, erin te slagen, want jij weet - jij wel ! - dat deze kracht het beginsel van onze Planeet & Elders uitmaakt - tot in de kleinste triviale details. De superieure krachten of hoe je ze ook wil noemen, Engelen, Tronen, Heerschappijen, Raderen der hemelen, de principiële machten zijn dol op vertrouwensvolle, koene zielen... alleen voor die zielen zijn zij bereid zich echt in te spannen, zoals voor jou, en rustig reken je op hun hulp.

Satisfyed, wonderwoman ?

- Delighted, my mad angel !

lippenbeweging om dank te zeggen

gefluisterde dank

voor het gebed

dat naar hem opstijgt

in het geheim

in de naam van de kracht van de naam

en van de vergiffenis en kwijtschelding

in naam van de ademtocht der wederopstanding

Tegengif 22

Jiri Skorpil, eerste volger van de Edéniese revolutie, in de straten van Rotterdam, Nederland, nov. 2009

Tegengif 21

de masten overdag

- Wat zou jouw allereerste beslissing zijn als jij door het lot gekozen aan het hoofd van Frankrijk kwam te staan, lieverd ?

- Ik zou de schaapherders van het land uitnodigen en hen het idee van een vertikale brug op het zeegat van de Vieux-Port uit de doeken doen.

Zoals bij een conclaaf zou ik persoonlijk de deuren sluiten.

Aan al die mannen en vrouwen zou ik de waarachtigheid van mijn ingeving aantonen, ik zou er de metafysiese grondslag van onthullen en hen, kalm en verheugd, wijzen op de veelvoudige culturele, sociale en economiese doorbraken die de realisatie van deze brug in alle rede met zich mee brengt.

Op korte, midden en lange termijn.

Ik zal er de uren voor nemen die nodig zijn hoe lang ze ook mogen duren en ik zal erin slagen - dat weet ik al vantevoren poezesnoepje - ik zal erin slagen de spirit van mijn woord over te dragen in de geesten der aanwezigen. Wij zullen schaterlachen, wij zullen huilen, onze woorden zullen dansen en beven. Met ons begint het feest. Kom je ook mijn herderinnetje ?

- Maar waarom schaapherders gekkerd ?

- Zij tenminste kennen het veschil nog tussen waar en loos. Deze mensen zijn de enigen nog met 't hoofd in de wolken en beide voeten op de grond. Slechte herders bestaan niet, een onbekwame herder zal zich niet handhaven, de wolf immers die immer op de loer ligt, de wolf zal al heel fluks en kwik de kudde met de herder erbij om het leven gebracht hebben.

Herders verbinden de hemel met de aarde en de aarde met de hemel, over heel het land, dag in dag uit, zonder fraseologie.

De masten zijn ook verbindingsstukken, antennes tussen wat boven is en wat onder is.

Daarom zal de plechtige toestemming van de herders en herderinnen van Frankrijk en Navarre de weldaden, die de brug in zijn onuitputtelijke reservoir kant en klaar voor gebruik heeft liggen, alleen maar vermenigvuldigen. En dat is precies wat ik wens.

Hun akkoord, of beter gezegd hun zegening maakt heel het verschil uit tussen een zoveelste door-de-strot-gedrukt-opgeleukt-ding ...en iets waarachtigs nieuws.

Pas wanneer alle deelnemers het eens zijn doe ik de deuren weer open.

- En wat dan wolfje lief ?

- Is de dynamiek echt op gang gebracht dan bied ik mijn ontslag aan want ik wil en ik kan alleen maar met jou leven, en jij hebt lak aan de wereld, iets waarin je groot gelijk hebt. We zullen naar onze rots terugkeren, de dagen laten voorbij glijden, wij zullen alleen op de wereld met onze kinderen zijn. De dolfijnen zullen ons zeker wel voor een tochtje uitnodigen en op de wieken der meeuwen zullen wij onbekommerd over de wereld gaan. Wat vind je ervan, schatje ?

- Moge de hemel je verhoren mijn prins !

we zijn bij het krieken van de derde dag

met een bizarre klaarte

is het geen flagrante luciditeit

nietwaar in de impasse die maar ronddolt

en indien de mensheid een fictie is

nou dan moet de oplossing zich bevinden

in de meest eigenaardige fictie der ficties

tenminste dat zegt hier

de bekendste en dapperste ontdekkingsreiziger

van deze dramatiese streek

van dit tragiese

en komiese punt

van deze fanatieke galaxie

dat is hetgeen hij hier beweert

alleen hier maar

zijn conclusies deponerend

op de nieuwe brug

opgekomen uit de ingewanden

door de mazen geglipt

om alleen hier

hier alleen zijn communicatie sensatie te doen

inderdaad dames en heren

het heeft totaal geen zin

de hamvraag te ontlopen

de masten 's nachts

Tegengif 20

zoom

Hoe aandoenlijk, de blik die Jozef op zijn bruidje werpt, op dat eigenzinnige meisje uit Nazareth, zo volmaakt zichzelf - hij schouwt haar aan, perpleks, verloren... Haar blauwe ogen, dat goudblonde haar, het ivoor van haar hals, de kersenlipjes, haar perzikhuid, noblesse der handen, het naturel van haar bewegingen en de geheime elegantie van haar allure, alles in haar ontroert hem, verrukt hem, verplettert hem.

Pas nu begint hij de omvang van het mysterie Maria te vatten...

De Engel des Heren heeft hem bevolen naar Egypte te vluchten... de politie zit hen op het spoor... op de hielen... men hoort reeds het brullen van de officieren en het gekletter der lanzen en zwaarden... kadavers van boorlingen liggen bezaaid op de weg... bevel van Herodes.

Doch de drie vrezen niets, ze weten dat zij onder Gods oog gaan, Zijn voorzienigheid leidt hun stappen.

Het ezeltje - zijn naam is Titus - heeft ook best wel zin in avontuur ; kijk hoe de oren toespitsen en de spieren zich spannen. Titus zet zijn hoeven zo lichtjes mogelijk neer om de mama en haar baby geen schokken te bezorgen. De dreumes houdt een appel of een sinaasappel in zijn rechterhand, zeker door een van de drie koningen of door een herder gegeven bij het afscheid in de kribbe van Bethlehem. Met zijn kapsel lijkt het wel een broertje van de Boeddha, schrandere oogopslag, intelligent, een zweempje superieure leepheid in zijn trekken.

Een grote stad op de achtergrond, beschermd door forten en citadellen, wordt door de opgaande zon in brand gezet, de morgenstond verjaagt de nacht.

Een boer verdedigt zijn graanakker tegen de teugelloze soldateska.

Jozef draagt zijn herdersstaf losjes over de schouder. Met het gebogen einde slingert hij feilloos dodelijke stenen naar wilde dieren die de voortgang van zijn weg zouden willen verhinderen, een diaboliese handigheid geërfd van zijn voorvader ex-schaapsherder koning David van Israël.

Hoewel hij al kaal is met grijswitte wenkbrauwen getuigen zijn wangen en vooral zijn lippen van frisse levenslustigheid, lippen om gekust te worden.

Het contact in Egypte is betrouwbaar. Jozef van Nazareth voelt de zegeningen der hemel zijn voeten versnellen en Titus beeldt zich terecht in Pegasus te zijn. De rotsen sluiten zich na hun passage, een afgrond dwingt de troepen rechtsomkeer te maken.

zoom een boer verdedigt zijn graanakker - kadavers van boorlingen op de achtergrond

La Fuite en Egypte

in "Grandes Heures d'Anne de Bretagne"

quasi-original réalisé par Manuel Moleiro

maître-imprimeur à Barcelone

Tegengif 19

megalithieke torii ; zuid- Frankrijk

ongedeerd

tweeduizend jaar voor J.- C., tijd van Abraham

- Weet je schattebout, de mensen maken het tegenwoordig met hun computers en al die rommel vreselijk ingewikkeld terwijl het in wezen toch zo eenvoudig is.

- Wat bedoel je mijn prins ?

- Nou, het gaat altijd alleen maar om het principe : start je daar vanuit dan kom je altijd goed terecht. Er bestaat maar een grondgegeven, er is maar één oer... waarvan de ganse schepping uitwerking is, uitzetting, vervolg en bestendiging, dolle, stille vreugden. Al het bestaande hangt eraan vast - ja God Zelf zit niet anders in elkaar !

- Zoals op dit schilderij ?

-Rechts de zuil der liefde.

Links de zuil der billijkheid.

De één kan niet zonder de ander.

Liefde zonder bepalende grenzen brengt chaos.

Recht zonder barmhartigheid leidt tot tyranie

- En de steen die beide stenen met elkaar verbindt ?

- De bovendorpel is de steen, het principe waaruit liefde en recht voortkomen. Alles draait om deze steen van verbond : de steen van deze echt brengt een toegangspoort teweeg, er wordt een ruimte geschapen, een doorgang in de ondoordringbare duisternissen die ons leven nu eenmaal omringen, een vlam die niet kan worden uitgeblazen.

Die ontstane opening duidt de weg naar de vuurvleugels der vrijheid aan, naar de velden van de wereld die eraan komt.

- De wereld der eindeloze mogelijkheden...

- De wereld van het hart en van het verstand, de een niet zonder de ander. Waarom toch van het leven iets onoverkomenlijk ingewikkelds maken als het zo eenvoudig als wat is ? Heb je het principe eenmaal te pakken - en zo moeilijk is het ook weer niet - dan zit je gebeiteld. Punt uit !

- En dat is maar goed ook zo schatje !

jullie weten waar zij vandaan komen

die twee daar

met hun hoofddeksels

man en vrouw

van welke wandeling

van welke omzwerving

hartstochtelijk

u weet waar die jongeman zich heen begeeft

wat heilig is

zwijgt voortaan

deze ondermaanse wereld kent alleen nog maar innerlijke omwending

ik kan er over meespreken

maar het zou spreken over een definitieve stilte zijn

en dat is maar goed ook zo

Tegengif 18

- Wat zeg je lieve ? Opnieuw Frankrijk ?
- Wat, zijn er dan soms andere landen ?
- Engeland ?
- Engeland ! Heeft geen andere ambitie dan het tot stand brengen van een mondiaal liberaal mercantilisme, met een daaraan aangepast politiek systeem.
Vult niet echt de geest, op den lange duur... de mens leeft niet van brood alleen.
- Duitsland ? Über alles ?
- Ach ! Ze hebben Bach ! ze hebben Händel !
Ja, hen reken ik onder de groten.
- Amerika ?
- Je bent niet goed wijs schatje - dat zijn kinderen aan wie het speelgoed van satan wordt gegeven.
- Rusland ?
- Vast en zeker bezitten de Russen nog een ziel, ondanks alle verschrikkingen die zij doorgemaakt hebben.
- Het Iberies schiereiland ? De landen van de Benelux ? Scandinavië ?
- Hebben allen hun beurt al gehad.
- Azië ? China ? Indië ?
- Vrome, metafysiese volkeren, staan op een ander vlak, zonen van de vrede tussen hemel en aarde, aan het nirvana toegewijden... zelfs als zij vandaag de dag een karikaturaal tegenbeeld tonen.
- Afrika ?
- Ah ! De zwarte mens is zeker wel het allerfraaiste type mens. Blonden kunnen noch dansen, springen, vliegen.
- Gelukkig Arabië ?
- O ja, maar dan met Ibn Arabi als ceremonie-meester in de boomgaard van Adam en Eva.
- Dus... Frankrijk ?
- De Beatles hadden met La Marseillaise - All You Need Is Love - een wereldhit : kun jij een betere aanwijzing bedenken ? We zitten hier onmiddellijk in het universele... La Marseillaise is Frankrijk's "nationale" trilling, de schreeuw waarin de andere natieën hun eigen supreme rilling bevestigd, aangemoedigd en toegejuicht horen. Wat is Frankrijk dan ? Het land werd gesticht precies in het jaar zeshonderd voor ons tijdperk hier in de Vieux-Port, datzelfde Frankrijk met haar bergen vlakten wouden stromen kastelen helden paleizen revolutie's wolkenkrabbers kernonderzeeboten, het is allemaal hier en nergens elders gestart. Een voorzienige ontmoeting, als zodanig beleefd door de protagonisten op de helwitte platte rotsen violet blauw mistral geur verhitte hars geraas cicades.
Om een juist beeld te krijgen van de omtrekken van een belangrijke kwestie kan men zich het beste verheffen tot de principiële gegevens, om op een begin van een lichtje te kunnen hopen. Een goed gestelde vraag draagt al voor de helft de oplossing mee.
Daar waar zich lagen van voorzienigheid bevinden moet men ze onderkennen en ontginnen, zo men niet dom en achterlijk wil blijven. Heel het bekken van de Vieux-Port is een reservoir van onuitputtelijke voorzienigheid.
Dez plek is niet alleen het punt van ontstaan van Frankrijk maar ook van onze westerse, keltiese, latijnse, ridderlijke, humanistiese, moderne beschaving. Dat maakt de Vieux-Port tot een totaal aparte plek - wordt er over politiek gesproken dan mag dit gegeven in geen geval over het hoofd worden gezien noch de importantie ervan worden onderschat.
Men lacht u uit..?
Lach dan nog harder om de onwetendheid van uw gesprekspartner en laat uw geest voor u spreken. De woorden van het ware komen vanzelf en wuiven zonder geweld alle tegenstand weg. Ook is het heerlijk vleugels te voelen groeien wanneer de gewichteloosheid van het ware u voortduwt. De geheimenissen van de Vieux-Port met zijn fabuleuse schatten zullen u inspireren, uw mond zal als vanzelf gaan en u zult er genoegen in scheppen luidop te zeggen hetgeen u intuïtief waar en schoon acht ; u voegt het beste deel van uzelf toe, want het is een schone en vreselijke geschiedenis, Europa, die een conclusie, de eeuwigheid waardig, verdient.

uitrusten
recapitulatie
overdenking
tevredenheid en zegening
overgang van de serie in een nieuwe oneindigheid
en laten wij het nog dieper in de zinnen hameren
het is niet iemand die spreekt
tegen zichzelf spreekt
tot u spreekt
maar de stem zelf die spreekt
laat ons inderdaad aannemen dat het oneindige bestaan aanneemt
alleen in het voorbij gaan
al sprekende soms
wat zou hij op dat moment precies zeggen
exact hetgeen hij altijd al zegt

Tegengif 17

Het is op het strand van La Baule dat ik, voor het eerst, hoorde spreken over de "Kruisvaarders van Meiningen". Ik stond op het punt mijn nichtje te fotograferen toen een man, die rustig voor zijn tentje zat te dommelen, het woord tot mij richtte.
- Voilà een goeie manier om zijn beste vriendin te doden, sprak hij.
Ik bekeek het personage. Zestig jaar ongeveer, benig gezicht, heldere ogen onder een grote panama.
- Waarom zegt u dat ?
Hij knikte met zijn hoofd.
- Weet u dan niet dat wij ervoor moeten zorgen de sporen te vernietigen die wij achterlaten ?
Deze wijze van spreken wekt altijd mijn belangstelling op. Ik zette mij neer naast hem in het zand en we begonnen wat te praten. Al snel stelde ik vast dat hij lid van een secte was wiens voornaamste doel eruit bestond te vechten tegen de uitbeelding van de mens.
- De cultus van fotograferen is bezig de wereld naar zijn ondergang te voeren, deelde hij me mede. Als de mensen eens wisten hoe gevaarlijk het is om gefotografeerd te worden zouden zij even bang voor een revolver als voor een Kodak zijn. Wanneer het zicht van de mens niet verder reikt dan slechts het uiterlijke dan loopt de beschaving groot gevaar...
- Zonder twijfel heeft u gelijk, zei ik ; maar uw vergelijking tussen een fototoestel en een vuurwapen lijkt me toch wel ietsjes overdreven.
Hij glimlachte me aan en ik las goedertierenheid in zijn ogen.
- Deze vergelijking is integendeel uiterst juist mijnheer, zei hij zachtjes. De fotografie is zonder twijfel de duivelachtigste uitvinding der moderne tijden. De algemeen gebruikte uitdrukking "een foto nemen" is veel pertinenter dan u aanneemt. Want men "neemt" wel degelijk een gedeelte van u... U weet toch wel dat ons lichaam door een "aura" wordt omringd, waarvan de omvang en de densiteit, om een term te gebruiken ontleend aan de materialistiese vocabulaire, van het hoogste belang is. Welnu, iedere foto steelt een stukje van dit aura. Een deel van die beschermende enveloppe, noodzakelijk voor ons psychies evenwicht, wordt ons ontnomen en blijft aan elk van de portretten kleven die er van ons gemaakt worden.
Men heeft beweerd dat de Franse taal kabalisties is omdat sommige woorden over duizelingwekkende voortzettingen beschikken of over een tweede, esoteriese betekenis. Dat is juist, en ik zal u er een voorbeeld van geven. Wanneer u kalmpjes zegt : "Die foto vertegenwoordigt mij", denkt u dan aan de echte betekenis van dat woord ? Neen ! U vergeet dat "vertegenwoordigen" "tegenwoordig maken" betekent ; welnu, indien die foto u "tegenwoordig maakt" dan is het omdat deze wel degelijk een deel van uw aanwezigheid bevat...
Er zit dus iets van u in, iets van uw wezen, nogal dom en gevaarlijk verspreid in foto-albums, in lijsten, in portefeuille's, in damestassen, in kranten misschien of in bioscoopfilms... En des te erger voor uw gezondheid, uw geest en uw ziel !...
Een dringende vraag lag al een tijdje op mijn lippen :
- Zit er een foto op uw paspoort ?
De man bukte het hoofd :
- Helaas ! U raakt daar een tere materie aan... Ja, natuurlijk heb ik er een, het is immers verplicht, maar ik heb me opgesteld in een verdedigende houding om het kwaad te keren...
Daar ik hem vroeg waaruit dat verdedigingsmiddel dan wel bestond opende hij zijn portefeuille, trok zijn rijbewijs tevoorschijn en wees naar de foto die erop was geplakt.
- Kijkt u maar !
In het begin herkende ik hem niet. Op de pasfoto zag hij er woest uit, met een wrange mond, een gemene blik die schril afstak tegen zijn natuurlijke sympathieke uitstraling. Mijn verbazing opmerkend wilde hij 't mij wel uitleggen.
- Er bestaat nog een ander gevaar. En daar heb ik me tegen willen wapenen. Wanneer u poseert koestert u in het algemeen geen kwade gevoelens omtrent de persoon die u fotografeert en die "smile !" tegen u roept. Integendeel. Want het is bijna altijd een bevriend iemand. U ontspant dus, u "opent" zich en u laat een energie ontsnappen die u normaal voor u zou houden bij antipathieke lui. Door zo te doen stelt u zich wel heel kwetsbaar op en het is in die toestand dat men u "neemt". Welnu, in welke handen komt die foto, waarin u echt aanwezig bent, terecht ? Niemand die het weet ! En morgen, of over vijftig jaar, bezitten uw ongenadigste vijanden een stukje karton waarop u staat te glimlachen, zo een gedeelte van uw ziel blootleggend...
Mijn Leica begon me in de handen te branden. Ik legde het ding terug in een strandtas. De man zag mijn gebaar en glimlachte :
- Het is nog veel erger. U heeft, naar ik aanneem, vast wel over betoveringen horen spreken... Eeuwenlang ging dat met behulp van een wassen pop waarin ofwel nagels ofwel haren van de te verwensen persoon werden gestopt. Tegenwoordig is een eenvoudige foto al genoeg zullen degenen die zich met magie ophouden u verzekeren. Is dat geen bewijs dat de foto inderdaad een deel van de poserende persoon bevat ?...
De mensen zijn tovenaarsleerlingen geworden, bezig zich uit te roeien met hun Leica's, Kodaks en Rolleiflexen zonder het te beseffen... Onze groep werd gesticht om deze regelrechte zelfmoord der mensheid te voorkomen, in 1920, in Meiningen, door een Duitse magiër, Helmutt Fischer. Deze man stond reeds lang in contact met de Hogere geesten die hem vroegen de gevaren der fotografie aan het daglicht te brengen. "Begin een kruistocht !" fluisterden zij hem toe. "Ga en vernietig deze duivelse uitvinding. Ga en bescherm de mensen tegen henzelf. Ga en red de zielen die verbrokkelen... De fotografie ontwricht je broeders en maakt hen dolzinnig. Sticht een groep van puren en red de wereld !"
Hij zuchtte :
- Helmut Fischer begon ermee al de foto's van hemzelf te vernietigen. Onmiddellijk voelde hij zich stukken lichter, beter, sterker, gelukkiger en intelligenter. Hij stichtte toen de groep van de "Kruisvaarders van Meiningen" met zijn vrouw en vrienden die hij al bekeerd had. In het begin van het nazisme moest hij uitwijken naar Frankrijk. Hij stierf er in 1939, net voor het uitbreken van de oorlog, maar de kruisvaart gaat door...
- Uw aktie is dus om de schadelijkheid der fotografie aan de kaak te stellen en te verhinderen dat de mensen zich laten "nemen" !
- Neen ! We doen nog veel meer... Wij herstellen diegenen die zich hebben laten aantasten...
- Met welke middelen ?
De man legde zijn hand op mijn voorarm :
- Indien ons oeuvre u interesseert, mijnheer, kom dan in september een van onze bijeenkomsten bijwonen. Misschien dat u het licht ontvangen zult dat u de keerzijde der dingen zal laten zien...
Ik nam mij voor dat niet te willen missen...

In oktober maakte ik een afspraak met mijn iconoclast die mij, op een avond, naar een hôtel particulier niet ver verwijderd van de Trocadéro bracht. Wij stapten de salon binnen. Een dertigtal personen bevonden zich er reeds, in kleermakershouding op het tapijt. Voor de open haard, waarin een laaiend vuur brandde, merkte ik een enorme stapel tijdschriften op en een mand die foto's in alle maten bevatte.
- Dat zal dadelijk allemaal in het vuur worden geworpen, zei mijn compagnon tegen me.
Wij namen op onze beurt plaats.
Een man van ongeveer vijftig jaar, tamelijk corpulent met een astrakan muts op zijn hoofd schreed naar binnen en stelde zich leunend op tegen de haard. Het was de huidige meester der "Kruisvaarders van Meiningen", de opvolger van Helmutt Fischer...
Op een mierzoete toon schetste hij een nogal somber beeld van de situatie.
- Vrienden, het gevaar neemt elke dag toe. Nog nooit, ondanks onze aktie, werden er zoveel foto's genomen. Welnu, nog nooit was wat men de elite noemt zo ontwricht, nog nooit waren onze politieke leiders zo ijlhoofdig, nog nooit toonden onze toneelspelers zich zo onevenwichtig... Slachtoffer van hun populariteit worden die mensen "gemitrailleerd" - zelden was een woord zo goed op zijn plaats - door de journalisten en zien wij hoe zij in depressie's verstrikt raken, in allerlei soorten uitspattingen van de "dolce vita", in een vroegtijdige kindsheid die tot waanzinnige redeneringen en handelingen voert.
De stem van de meester beefde.
- De tijden zijn zorgwekkend ! Bedenk dat het merendeel van die ongelukkigen zware verantwoordelijkheden dragen en strategiese posities bekleden. Onder hen zijn er die ons regeren, anderen hebben een extreme invloed op de jeugd... Het gaat dus om de toekomst van ons land, van ons ras en van de gehele mensheid... Daarom dan ook smeek ik u ! Breng zoveel mogelijk foto's mee van beroemde mensen, van artiesten, van grote schrijvers, van staatshoofden, om deze te vernietigen !... Dankzij ons zullen deze lichtzinnigen een beetje van hun wezen, een beetje van hun verstand, een beetje van hun verloren intelligentie terugvinden...
De meester glimlachte :
- Naast deze bijzonder aangetaste mensen zijn er anderen, meer in de schaduw, maar naaster aan ons hart : familie, vrienden, die wij willen helpen om hun eenheid terug te vinden. Breng ook foto's van hen mee, samen zullen wij ze verbranden in de vreugde eens iets èchts liefdadigs te doen !
Aldus gesproken nam hij plaats en een jonge vrouw ging rond met een grote zilveren schaal langs de rijen. Religieus wierpen alle Kruisvaarders er stapels foto's in. Ik deed er ook een van mij bij, voor het geval dat.
Eenmaal deze vreemde collecte achter de rug, ledigde de jonge iconoclaste de inhoud van de schaal in de al halfvolle mand voor de haard. Dan, ten overstaan van de ingetogen aanwezigen, begon ze de tijdschriften te verscheuren en in het vuur te gooien.
- Vanavond, dankzij ons, zullen een aantal mensen die al heel gevaarlijk bezig waren zichzelf te verliezen zich weer hervinden, zei de meester met een glimlach.
Daarna was het de beurt aan de foto's. De jonge vrouw ledigde de inhoud van de mand in het vuur. Alles ging langzaam in groene vlammen op.
En, op die avond, wonnen Michel Debré, Zappy Max, Brigitte Bardot, Jean-Paul Sartre, Zavatta, president Kroetsjov, le Père Duval, Johnny Hallyday, Edith Piaf, prinses Margaret en uw dienaar (onder anderen), een beetje van zichzelf terug...

Guy Breton
Les Nuits Secrètes de Paris
Editions de Saint-Claire
Neuilly-sur-Seine, 1963

vertaling : MN

Tegengif 16

- Wat doet u het liefst ?

- Als een hagedis onbeweeglijk in de zon op de rots aan de zeekant zitten en kijken naar het spel der golven. Het water induiken, 's winters en 's zomers.

- Wat heeft u 't minst liefst ?

- Naar de tandarts gaan, boodschappen in de supermarkt doen, sokken aantrekken bij het invallen van de herfst, m'n haar knippen, door vliegtuig-instap-contrôle-beambten te worden betast, mijn vrouw onder ellenlange buizen neonlicht verlicht zien, oud brood eten, tijd verliezen in postkantoren, verkouden worden.

- Waar zou u het liefst geboren willen worden ?

- In een vogelnest.

- Hoe zou u het liefst willen sterven ?

- Met een grijns.

- Het land waar u zou kunnen wonen ?

- Op een eiland in de Pacifistiese Oceaan ergens in de tiende eeuw voor J.-C. niet al te ver van de evenaar.

- Uw ergste scheldwoord ?

- Niet uitspreekbaar zonder ernstige gevolgen.

- Waar droomt u het meest over ?

- Moet een examen afleggen, dat ik willens en wetens niet heb voorbereid.

- Uw hoogste gebod ?

- Van de Tien Geboden kies ik "eer uw vader en uw moeder", niets is beter voor de geestelijke gezondheid.

- Wat zou u meenemen op een onbewoond eiland ?

- Een vishengel om voedsel te vangen en een doos lucifers.

- Uw favoriete auto ?

- De Citroën DS 23 injection électronique, in cabriolet-uitvoering.

- Uw pijnlijkste herinnering ?

- Een acute diarrhee-aanval diep in de gangen van de Parijse ondergrondse.

- De ervaring die u niet wilt meemaken ?

- Geestelijke neergang.

- De materie waar u van houdt ?

- Hout, huid, haarlokken, lippenvlees, rozeblaadjes, papier, olieverf, zonnestralen, zeewater.

- Uw grootste vreugde ?

- Naar Bach te kunnen luisteren, onder veel en veel meer.

- Uw sterkste afkeer ?

- De debiele decibels van de moderniteit, de stank van het verkeer, gillende sirene's in de straat, in volle vaart laag overvliegende straalvliegtuigen, nogmaals : verkouden geraken.

- Wat zou u beslist niet willen worden ?

- Kaal, impotent en murw geslagen, mot, kakkerlak, luis.

- Waar ligt uw grens tussen privé en publiek ?

- Die ligt scherp ; dicht scherm tussen de onschendbare privé-sfeer en het in volle daglicht treden met werken.

- Welk talent mist u ?

- Ik zou best wel over wat meer humor willen beschikken.

- Waar twijfelt u het langst over ?

- Over mijzelf, mijn plaats in de wereld, of ik okee bezig ben of juist 't slachtoffer van auto-blindheden, waangedachten, persoonlijke nevrose ben.

- Wat weet u zeker ?

- Dat God vreselijk eenzaam is, onbeschrijflijk alleen. Nooit geen helpende hand hè, voor het welzijn van God hè, nooit het idee, dat God wel eens in nood zou kunnen verkeren, dat we er wel eens een nacht voor zouden wakker blijven... De mensen denken ach, gut, God zorgt er wel voor, maar niemand die ook eens een beetje voor God zorgt... Tuurlijk, God zorgt voor alles, maar God plus de mens, dàt wordt pas interessant !

ik ben er ook ik
ik treed in mijn eigen inkt
alsof ik er nog nooit was binnengegaan
voeten enkels kuiten benen romp
schouderbekken hoofd krachtig uitstekend
en de armen de handen de ademhaling
flitsende beweging der lendenen
wat een verhaal
de omgedraaide onderdompeling
de weerspiegelde inspuiting
wat een gespetter van materiën

zoom

Tegengif 15

de Pont Transbordeur gezien door Raoul Dufy

De Masten van Marseille, overdag

- Hoe zal deze vertikale brug een verandering te weeg kunnen brengen in de hoofden van de mensen en in hun gedrag ?

- Omdat ik het wil en omdat ik het kan.

- Aangenomen - maar waar ligt de link tussen deze brug en een voorlopig hypothetiese verandering in de wereld ?

- De brug is een vertaling van de wijze waarop de hemel werkt : eenmaal op zijn plek zal hij de invloeden van bovenaf naar de grond, naar de zwaartekracht van de vloerplanken geleiden. Dààr ligt zijn principiële functie : uitwisseling veroorloven tussen de hemel en de aarde, tussen superieur en inferieur en omgekeerd.

Omdat de brug op een solide metafysica is gevestigd zal de rest vanzelf goed komen, tot in de geringste details en heel eenvoudig.

- Maar u heeft dit argument toch niet ten overstaan van uw officiële gesprekspartners kunnen gebruiken..?

- Natuurlijk is dit zorgvuldig te vermijden taal, ik kijk wel uit ! Voordat ik met het projekt op de elite afging heb ik er minitieus de sociale, economiese en culturele implicatie's en perspektieven van geëvalueerd op korte, midden en lange termijn, na ter plekke de lokale mogelijkheden te hebben gedefinieerd en mijn conclusie's in een regionale, nationale en internationale context te hebben geplaatst, met statistieken, cijfers en harde feiten ter ondersteuning, daar kunt u zeker van zijn !

Urbanisten, architecten en ingenieurs hebben er de techniese elementen van goedgekeurd.

De kosten, in wezen zeer gering vergeleken met de te verwachten voordelen, werden tot op een euro berekend.

Ah, het hele idee moge dan in eerste instantie dwaas lijken, de basis ervan is zo hard als diamant !

- Wat zijn dan de perspektieven ?

- De brug zal een universeel sympathieke uitstraling uitoefenen. De mensen zouden er een teken van echte verandering in kunnen herkennen, eindelijk eens een heel ander en geloofwaardig discours, iets moois, iets nieuws !

Het kunstwerk zou als een signaal kunnen dienen en andere initiatieven opwekken.

De Masten van Marseille zouden een voorwerp van trots kunnen worden, een stralende "revolutie" zou vanaf dit preciese punt de wereld in kunnen waaien.

De masten zouden van verre zichtbaar zijn, ter zee, ter land en ter lucht ; de brug zou uit kunnen zaaien naar andere grote mediterrane havensteden, Alexandrië, Algiers, Barcelona, Beyroet, Genua etc. om uiteindelijk een snoer van lichtende parels rondom de Middellandse Zee te vormen, lach en zon weer in de straten terug te voeren... Diepe verandering in de hoofden en harten der mensen, omwending in gedrag, ademhaling, frisse lucht, opluchting, vredebrenging, hersteld gezamenlijk optreden enz.enz.

- Heeft u het nu over utopie ?

- Welnee, het is binnen handbereik, een, twee beslissingen, maatregelen, moedige besluiten en de kwestie zou geregeld zijn. Aangezien de brug zijn wortels aan de hemel ontleent zal hij er de goede invloeden en gratiën van doorschakelen, opdat zijn licht de eerste noodzakelijke beslissingen, stappen en onderhandelingen vergemakkelijken zullen. Maar het punt van vertrek ligt hier op de Vieux-Port en nergens elders.

- Missen we een politieke wil ?

- Allereerst de wil van hen die deze brug graag gerealiseerd zouden willen zien. Heb ik uw vraag goed beantwoord ?

- Ik begin te begrijpen waar u heen wil...

voor détails van het projekt : www.lesantennesphoceennes.blogspot.com

de Masten van Marseille, 's nachts

een kleine heropleving van zijn onsterfelijke licht

in het voorbij gaan

en voor eventjes maar

en door een kleine opening

in de verdieping

van de rots

en in duisternissen

gaat het precies zoals

met de dauw

laagje manna

besproeid

wat is dat

waar komt het vandaan

regen van anti-materie

schijfjes

dwarrelwind van hostiën

Tegengif 14

Stel dat ons westen

het lied van Jesaja terugvindt

van David

en Samson

van Deborah moeder in Israël

van Rachel, Esther, Maria en Sara

van Magdala, Martha

van de vrouw van Noé

stel dat ons westen weer geconcentreerd naar hun muziek luistert

- zoals Abraham bij de terebinten onbekenden ontvangt op de noen der dag -

en dat onze beschaving opnieuw

Tobias zijn goede oude vader met vissengal van blindheid ziet genezen

Rebecca voor een vreemdeling water ziet scheppen

of, samen met Gideon de wonderen der dauw aanschouwt

Elias op een vuurwagen in de wolken ziet verdwijnen

met Mozes en Jozua, ark op de schouders, de wateren split

Lazarus uit het graf ziet wandelen

dan zouden wij uit de brand zijn

en rustig kunnen vertrouwen

op een toekomst

bezet met

jubelende edelstenen

dit hoeft u alleen maar te zeggen

ja elke ochtend elke avond

elke zondag en feestdag

en goedenavond

gloria in excelsis deo

's winters en 's zomers

regen wind hagel sneeuw

of zon hitte zweet bloem boeket

wij loven u

wij prijzen u

wij vereren u

wij roemen u

wij danken u

omwille uw onmetelijke glorie

en de onmetelijkheid

onzer vergeven zonde

en zo door

keer op keer

voortaan

geconcentreerde poëzie

buiten de keren om

de muze immers vergaart goud

Tegengif 13

Aangezien niemand hier mijn verzen leest

en ik in de diepste duisternis zing

ben ik op het balkon gestapt

om mijn rijmen tenminste aan de sterren te laten zien

en hoewel maan nog altijd even bleek in haar vuistje lachte

met mijn beenmerg heb ik de maren denk ik der sterren verhit

acht minuten doet het aardelicht erover om de zon te bereiken

maar het was niet aan hem dat ik deze veda's richtte

ik mikte hoger

verder

ik wilde dat de klanken van mijn luit

naar andere sterren

naar een eindeloze tijd

ja zelfs nog verder vlogen

ernstig sloeg ik met kalme hand de vellen om, een voor een

opdat de hemel er elk detail van kon fotograferen

zodat die pagina's ver konden reizen

boven maan uit varen

teneinde in een andere melkweg

intact

weer op honk te komen

want geen twijfel mogelijk :

indien ik van deze stansen de enige auteur ben

en ze zonder enige hulp in mijn hoofd heb samengesmeed

zijn ze niettemin van ontstellende hoogten komen vallen

en kondigen van de maan de verborgen sprookjesfeesten aan

billijke wederkeer der dingen

aan het oneindige restitueerde ik de golven

wekte in de stilte een vruchtbare en voedzame stroom op

in afzondering mijn lot beetgegrepen

en met rijke vleugel

zo goed en zo kwaad als het gaat

de spanwijdte van de hemel min of meer verbreed

als een opengeslagen boek eindelijk

wit op wit

met niets geschreven

aan de basis geen spoor van tekst

alleen maar vier reflectoren

nieuw eeuwig verbond

sinds de ark

op zo'n manier dat er nog maar een lichaam zijn zal

een bloed en een parool

dat het woord geeft

en moge alles verlicht worden

bodemloos

zonder voorbehoud

dwars door de bodem

en dat alles verzameld moge wezen

in een enkele uiteenspatting

en dat zo de loodzware

en lijdende afzichtelijke

en ijselijke menselijke geschiedenis

opgetild moge worden

door een ondergrondse verlichting

in bovenmenselijke nietigheid

want deze komt ook klaar

en lacht zonder reden

door de onschuld heen

in verademing

blijf staan kleine

geloof me blijf lang stilstaan

en je zult zien en je zult horen

en van het ondermaanse zul je alles te weten komen

Tegengif 12

Lichter dan een kurk dobberde ik op de dreven

toen er ineens een dolfijn op mij afschoot

"wil jij mensenzoon deze ring

eens om je vinger schuiven ?

mijn vertrekken zijn de allerschoonste

hun parfum zal je vrolijk dwaas stemmen

alle seizoenen door hangt er een geur van melk en honing

om er te leven hoef je niet over geld te beschikken

wij schepsels, wij halen vrij adem

spotten in het water met de zwaartekracht

liefde wordt bedreven met tienen tegelijk

geen paus die ons onze vrije tijd voorschrijft

wat jij 'God' noemt ligt aan de basis

der minste geringste beweging onzer vinnen

waarom toch het licht van deze luchtige extase uitdoven

zoals jouw voorouders, auteurs van hun eigen drama, zulks deden

kom mee, vandaag schenk ik je de beloning van je inspanningen

duik met mij mee naar de grote diepten

je zult 't zien : van wat jij 'dood' noemt weten wij niks

omdat wij onophoudelijk de vreugden van de Schepper vertolken

jij ook mensenkind jij kunt zwemmen, vliegen vrij

jij bent er zelfs volkomen voor geprogrammeerd

volg mij en ik zal je laten zien hoe te vibreren

hoe te walsen in de armen van Elohim !"

Verbijsterd luisterde ik naar de glimlachende vrouwtjesdolfijn

zei ze niet precies wat ik zelf ook beweer

dat de dood maar een wanne leugen is

een hypnose, een waanzin, een wrede misleiding ?

daarom dan ook nam ik haar aanbod aan, eerst

nog aan haar ruggevin vastgeklampt

dan al gauw los, op m'n eentje, steeds relaxter

schetste ik mijn arabesken, dook ik van spiraal in spiraal

der onmetelijkheid ontving ik de blijheid en de sappen

der oceanen en sterren vaardigheid en soepelheid

der dichters deed ik tal van dromen uitkomen

eindelijk deelde ik volop in Scheppers dolheden

bij het ochtendgloren voelde ik de ring van de zeemeermin

nog om mijn vinger als herinnering

het bloed in mijn aderen vernieuwen

mij een duizelingwekkende toekomst openen

en jij daarin

en ik erin zeg

en jij en ik

en ik er nog een keer in

dag in de nacht

alsof de tijd ineens uiteenbarstte

vanuit de diepten der tellingen

alsof de tijdmachine klem liep

in de war geraakte

eindelijk lossprong

omkering der tijd in de tijd

vaarwel ditmaal

opnieuw voor 't eerst

weet je nog de verwoestte tempel

die eens zal worden herbouwd

de dag der dagen

perfect onuitsprekelijk eeuwig

van lofzang raadsels weet je het nog

zoom

Tegengif 11

De Masten van Marseille, overdag

Op een dag, het was in 1993
zei ik tegen mijzelf :

om de komst van de eenentwintigste eeuw te vieren
laat mij een teken bedenken
een opwindende architecturale act
voor iedereen verstaanbaar

een kunstwerk
dat ver
in de grond graaft
en licht
naar de hemel reikt

waarom geen ...masten
zachtjes spiralerend
zo'n honderd meter hoog
op het zeegat van de Vieux-Port
de plek waar de westerse beschaving ontstaan is

ark van verbond
van de wereld die eraan komt
iets moois, iets nieuws
de westerse metafysica
vertaald in handzame, concrete, toepasbare termen
(en onder metafysica versta ik waarheid, schoonheid, wijdte, doeltreffendheid)

heb dus het projekt geformuleerd
de haalbaarheidsfactor geverifieerd
het resultaat gepresenteerd
aan tal van directeurs de cabinet
chargés de mission
raadgevers
ingenieurs
architecten
journalisten
consuls
femmes qui tiennent salon

en ook aan zijne eminentie de kardinaal van de stad
die mij glimlachend ontving
en mij na het gesprek nogal smartelijk toevertrouwde :
"...helaas zal ik uw brug niet meer mogen aanschouwen."

heb mijn schoenzolen versleten
om de vip's voor mijn affaire te winnen
ze keken me maar raar aan

"wat is dit nou voor vent ?
waar komt die kerel vandaan ?
waar bemoeit-ie zich in hemelsnaam mee ?
en buitenlander ook nog !"

de kloof
even zo breed
als de institutionele routine log is

viel niet te overbruggen
de traagheid van de koeienvloer
die te respecteren viel

maar gek : bij ieder echec
voelde ik diezelfde koeienvloer
me een woord van aanmoediging influisteren
subtiel, fragiel

daarom heb ik niet getreurd
een enkele zet is genoeg
om de beweging van de Andere tijd
op gang te brengen
en virtueel ben ik overal thuis

op den lange duur doet het licht toch wat het wil
het essentiële is verricht in de grote diepten
kalm en ernstig wacht ik
vol vertrouwen
op het moment

de eindeloze zit vol humor
alsof we hem ontvluchten konden
terwijl hij u doet leven
alsof we hem verwaarlozen konden
terwijl hij toch uw eigen vergeten in handen heeft
u bent de brief kleine
hij is de envelop
en als u er niet in slaagt uzelf als een brief te beschouwen
u té veel voor uw ogen als vanzelfsprekendheid staat
verrek dan bent u echt blind hoor kleine
duizelingwekkend ons bestaan
en met u de eeuwen
heel de vlammenuitslaande draperie der eeuwen

het panoramische vergezicht van de encycliek


een staking van de dood


het is dus vandaag uiterst goed zichtbaar


bent u helemaal mesjokke


zee zon bloem licht


echo der lichten


zon stem licht golven van licht


middelpunt der aarde

De Masten van Marseille, 's nachts

Tegengif 10

zoom

Precies zoals de sterren het licht van boven de sterren doorlaten, zo vormen wij op onze beurt doorlaatpunten voor de invloeden van een hogere en intensere wereld, oer van ons bestaan.

Woorden ook zijn openingen naar dat principiële domein. Daarom is men nooit voorzichtig genoeg in hun keuze : zij beschikken over inherente krachten en autonome machten - voor ons geluk of ongeluk.

Eden is huiver wanneer de mond is zuiver.

De taal is van oorsprong niet-menselijk. "God" woelt, danst en surft in het diepe der woorden : ze te versjacheren, ze te misbruiken is de befaamde zonde tegen de geest. Bij overlijden gaan alle in een leven uitgesproken woorden de persoon vooraf.

Men is nooit koen genoeg met de woorden - in alle rede, dat spreekt voor zichzelf.

Zo'n iemand wordt verlosser van het toeval, koning in Eden, mals tot op 't bot.

altijd maar luisteren
klimmen vliegen zon
hart
punt van het hart
dat door het punt gaat
met de tijd
dus zullen jullie het zien
mettertijd
dankzij het hart van de tijd dus
ja ja
eenvoudigweg
de tijd boven zichzelf uit
verkiezen
de tijd in zich begeren
voor wat hij is
hem te willen in een klap
in een slag
in een grote ademing
zichzelf achter te laten
zich over te geven
zich te herhalen
zichzelf uit te kotsen
als een obstakel
volgens de les der tijd
die alles weet
die op het laatst alle hoekjes en gaatjes
van het probleem onthuld heeft

zoom

Tegengif 9

Mijn belangrijkste karaktertrek : ongedurigheid

De eigenschap die ik verkies in een man : humor, fijnzinnigheid, lichtvoetigheid

De eigenschap die ik verkies in een vrouw : de geur

Wat ik het meest waardeer bij mijn vrienden : hun vrouwen

Mijn grootste gebrek : te denken dat ik er geen heb

Mijn lievelingsbezigheid : vogels met mijn blik volgen, naar de wolken staren, geur opsnuiven van planten en bloemen

Mijn ultieme droom : zoals Elias de profeet in levende lijve aan gene zijde van de wolken verdwijnen

Wat zou mijn grootste tegenslag zijn : de geest te verliezen

Behalve uzelf wie zou u willen zijn : liftboy van het paradijs

Waar zou ik willen wonen : op de Alleluia Eilanden

Wat is mijn lievelingskleur : goud

Mijn lievelingsbloem : de bloem van haar hart

Mijn lievelingsvogel : die niet in een kooi vastzit

Mijn favoriete prozaschrijver : Blaise Cendrars

Mijn lievelingsdichters : Baudelaire, Jesaja, Lao-Tse

Mijn held uit de fictie : Philippe Corvage (in Ivoren Wachters)

Mijn lievelingsheldin in de fictie : Tante Sidonia, Barbarella, Wonderwoman, het meisje met de lucifers

Mijn lievelingscomponisten : de barokken, Pinkfloyd, Chineze muziek

Mijn lievelingsschilder : Picasso, Picasso, Picasso

Mijn helden in het echte leven : Belibastus (laatste op de brandstapel geworpen cathaar)

Mijn favoriete voornamen : Sophie, Claire

Mijn lievelingseten en drinken : oesters met champagne

Waaraan ik de grootste hekel heb : het systematies cartesiaanse rechtlijnige, de blindheid voor de waarheid van symbolen

De historiese figuur waar ik een hekel heb : Philippe de Schone, jodenhater en muntvervalser

De militaire gebeurtenis die ik het meest bewonder : David tegen Goliath

De gave van natuur die ik zou willen bezitten : als de vogels te kunen fluiten

Hoe zou ik willen sterven : met al mijn tanden

Mijn huidige gemoedstoestand : cool

De fouten die u het makkelijkst vergeeft : typfouten

Uw wapenspreuk : sursum corda

Saskia aan het raam geschetst door Rembrandt

Tegengif 8

zoom

Zo willen wij leven

in een tijd in een seconde

die zich zonder ooit met stromen te stoppen

steeds verder verdiept



alsof de eeuwigheid

zich zonder eind ontvouwt

de kern vormt van een ogenblik

optocht van een onschuldig elders



de tijd vastgelegd die zich keer op keer verruimt

in steeds machtigere vergezichten

een reis waarin alles wentelt en niets wisselt

paradoxale magie voor superlevenden



vernieuwde atomen

verwezenlijkte delen

weergalmen onsterfelijkheid

uitbundigheid der lusten

eeuwig gewoonweg



god heeft ons gezalfd met zijn olie

hij heeft zijn wezen in ons gestempeld

hetgeen zeggen wil

een keer voorbij alle keren

een ingreep

geldig voor elke keer

er was eens een keer

en een keer

van een keer

die een keer zal zijn

in de mate van een keer

die in een keer

vrijmaakt

een enkel keer

schakel van keren

overspringende keer

omdat hij er maar een keer is geweest

en hij er ook maar een keer zijn zal

hij steekt niet in de keren

die keer op keer terugkeren

maar iedere keer helemaal

in een keer

midden in het hart

volgepropt met de wet van elders

precies in het midden

naaf

punt van ontbranding

Tegengif 7

zoom

Heb me onlangs

op het pad der Onnozelen begeven

bij hen die de dood

voor vanzelfsprekend houden

de hoempa van een dikke atmosfeer

met een zweem van bloed

duisternis, mist en kou

drukte heftig op mijn gemoed

onnozelen, waanzinnigen

de meesten door angst gedreven

de met kalk gepleisterde grafpreken

stemden me diep droef

onwetendheid

houdt hen in de greep

hebzucht oefent haar terreur uit

zodat het leven een wanhoop lijkt

daarom heb ik stiekem

een bos zonnebloemen in de ruimte gezet

al was het maar om de duisternis

één moment te doen verdwijnen

onmiddellijk liet Hein zijn zeis vallen

en verdween door een nauwe opening

de duisternis viel in duigen

licht werd opnieuw stralend geboren

ah ! het grote misverstand

de onwetendheid ontluisterd

val van een wanhopig mensensoort

de leugen eindelijk ontmaskerd

want kijk ! onder een flonkerende hemel

vonden wij elkander ondanks onze verwondingen

buitelende schoonheden in een andere wereld terug

waar niets of niemand zich nog om de dood bekommert

hij is het die het weet

wat nodig is om te weten

om door te gaan in de nacht

men gaat nooit snel genoeg

om met hem samen te vallen

bij zijn gekte

kijk daar steekt de wind op

opnieuw thans

en ik ben er opnieuw

alsof ik de tijd nieuw opschrijf

spaken keren tot de naaf terug

zijn tempo

vreugde vreugde zie het is opnieuw begonnen

het volgt elkaar op

Tegengif 6

zoom

- Vrijdag 23 oktober. Help ! Denkt u dit ritme nog lang te kunnen volhouden ?

- Zolang de inktpot niet leeg is, pen niet versleten, papier noch lezer om genade smeken en de pc het blijft doen is er geen rede om ermee te stoppen.

- Zegt u nu eens eerlijk : wat verwacht u voor elkaar te krijgen ? Wat denkt u in hemelsnaam dat uw bezieling op zal brengen ?

- Mij niets maar ik geloof stellig in het effect van vermenigvuldiging. Twee drie vier vijf vonkjes zijn genoeg om een vuur te doen ontbranden, of beter gezegd, om in de diepte die zachte, goudbruisende vloed op te wekken van de wereld die eraan komt. Met lijf en ziel zet ik de symbolen aan het werk, breng ze tot leven, geef er een hernieuwde vorm aan. Vroeg of laat zullen de gevolgen zichtbaar worden in alle disciplines van bestaan, harmonieus en hiërarchies. Die resultaten zullen in overeenkomst zijn met de aard van het symbool. Zo is de wet en het is niet anders. De Koran zegt : "God wil dat de mens wil". Er moet toch ergens op de koeienvloer een exact vertrekpunt zijn ? Poëzie is oorlog.

- Maar waarom u ?

- Wij bedoelt u ! Wij vormen een scharniergeneratie, het volk der laatste mensen. Ofwel wij openen wis en waarachtig dat nieuwe aeon ofwel wij vergaan met man en muis in een wereldorde zonder vooruitzicht, zonder vreugde, overgeleverd aan de omgang met versjacherde, bedorven, gekloonde lijfen... en we zitten er al midden in.

Hoor !
de most treurt
de wijnstok kwijnt weg
alle blijden van hart zuchten
de vrolijke trommels zwijgen
het rumoer der uitgelatenen wordt niet meer gehoord
de vrolijke citer zwijgt
men drinkt geen wijn meer onder gezang
de bedwelmende drank is bitter voor wie die hem drinken
gebroken ligt de woeste veste
gesloten is elk huis
zodat men er niet kan binnentreden
gejammer over de wijn in de straten !
alle vreugde is verbannen uit het land

Juist omdat ik die neerslachtigheid van de postmoderne, post-levende mens deel word ik ondanks mijzelve tot handelen gedwongen - ja, overdreven, patheties, idioot, zeg maar gerust dolkomies... Toch weet ik dat mijn aktie niet zonder vrucht kan blijven : ik ook, ik dans op de kruising der stromingen, zo zit m'n geest nu eenmaal in elkaar.
Voor de rest schik ik me in, ben beleefd, doe m'n plicht, gans m'n plicht, niks anders dan m'n plicht (en dat is nog maar de helft van mijn plicht), er is zon, regen, mistral, er zijn meeuwen, musjes, tortels, krabbetjes, hagedissen en de geur van verhitte dennenhars op de rots waar ik mediteer ; in het voorjaar zwaluwen - spreeuwen het najaar. Vanuit hier lacht het blijde Italië mij toe, verder op spannen de Nederlanden de boog van Vlaanderen - doch voor mij is het centrum der aarde hier, want dààr waar ik reis is het paradijs zoals iemand het treffend zei ; dessalniettemin geen enkel lichtje boven de horizon, voor mij uit fletse vlakten van discipline, doorzettingsvermogen en concentratie.

Bah, buig m'n nek - hef het hoofd op en snuif bij voorbaat die guldenbruisende geur van de wereld die eraan komt op ; de gifdampen tasten mij niet aan. De dagen komen en gaan.



de gekozenen der eenheid

het is driewerf sublieme gekte

hoe wij er komen door stralende gelijkvormigheid

hier is dus onze nieuwe kathdraal

frisse lucht in de hersenen

een gehaast mens heeft de uitdaging aangenomen

is opnieuw begonnen

de geest van het dwaze ritme te ontrollen

standvastig

elke dag verplicht de kleine dingen van de dag te doen

de ademhalingen der dag te ondergaan

tijdens de dagen zonder hoop op vernieuwing

verbetering

de poort gaat opnieuw open

draait en geeft mee op de ijzeren duimen